KABUL VE TESLİMİYET

Ego benlik kendini var eder önce. Gelişir, serpilir, kendini önemli, değerli kılar. Bazen tüm bunları abartır ve farkında olmadan kendini önemsiz, değersiz kategorisine taşır.

Bunu yaparken kendini unutur. Sarkacın bu git gel hallerinde kendine kabulsüzlük başlar. Bunu da fark etmez, yansımalar gelir yaşantısına, deneyimlerine.

Diğer insanların görüş, düşünce, davranışları olarak yansır. Kendini unutan bilinç gelen yansımaları kendine karşıt algılar ve tepkiselleşir. Önce kendinden sonra da diğer insanlardan uzaklaşır. Aslında olan kendinden kendine yansımadır. Dolayısıyla kabulsüzlük önce kendinedir, kendi gerçeğinedir. Kendini kabul eden bilinç dengelenir ve karşıdan gelen yansımaların aslında bir anlamda kendi yansıması olduğunu bilir. Teslimiyet bu noktada başlar. Önce kendini sonra karşısındakini kabul ettiğinde oluşa teslim olmuş demektir. Bu noktadan sonra algılar değişir ve yansımalar birleşir, tekleşir. Aynı görüş ve aynı biliş başlar ki bu da öze dönüştür...