SEVGİLİYE MEKTUP

Ben seni özlüyorsam inanıyorum ki sen de beni özlüyorsun, ben seni bekliyorsam sende içinde beni bekliyorsun. O halde ne bekliyoruz haydi lütfen…

Saklı kalmış duygularıma gittim, uzandım, acı vardı onlarda bir de sen! Hiç mi mutlu olmamıştık sanki! Ama sen acıyla özdeştin duygularımda. Seni çıkarınca hayatımdan o duyguda gidecek sandım. Olmadı. O duyguyu o kadar çok olay besledi ki. Nasıl oldu bilmiyorum ama oldu işte. Reddedildim, o duygu beslendi, sevdim o duygu beslendi, sevilmedim yine o duygu. Kaybetmekten korktum yine aynı şey. Büyüdü, büyüdü. Sen de büyüdün acıyla beraber bende. Seni içimden bir çıkarabilsem o da çıkacak sanki. Seni içimden çıkarmayı başaramadım bu güne kadar. O kadar büyüdün ki, ben oldun adeta...

Hep bekledim. Başka biri senin yerini doldurur diye. Evet, sevdim, sevildim ama olmadı, hiç biri senin yerini alamadı. Onlarda üzdü belki ama hiç biri senin kadar acıtmadı içimi.

Belki çok benzerdi yaşananlar ama senin izin başkaydı... Dokunuşun, kokun...

Oysaki çok uzun zaman oldu seni görmeyeli, sesini duymayalı... Neredeyse çeyrek asır... Belki görsem tanımam seni. Yok yok mümkün değil... Gözlerini nerede olsa tanırım... Sanki tüm dünya gözlerindeydi baktığımda. Bir enerji dalgası alır götürürdü beni hiç bilmediğim duygulara. Mümkün müydü o büyüden kopmak...

Hiç bir şey, ama hiç bir şey bizi ayıramaz derdin. Ayrıldık! Ama sen hala benim kalbimdesin, içimden ayrılamadın... Seni bu acıyla içimde yaşatmak çok zor. Biliyorum. Bazen dayanılmaz geliyor. Hep bir ümit besliyor acımı, bir gün belki, yeniden. Bu olabilir mi bilmiyorum? Ama içimden başka türlüsünü düşünmek gelmiyor. Sen olunca düşüncelerim, duygularım kontrol dışı…

İtiraf ediyorum, çok özledim seni... Bir kez daha görmek, sarılmak, gözlerinde kaybolmak istiyorum... Bunca zaman sonra bu mümkün mü bilmiyorum ama çok istiyorum. Belki o zaman bu acı biraz diner, belki o zaman seni unutmayı başarabilirim.

Peki ya sen, sen hiç özlemedin mi? Eğer öyleyse bunu nasıl başarabiliyorsun? Hiç değilse belki bana bunu anlatırsın kim bilir...

Ben seni çok görmek istiyorum ya, bak geçenlerde ne oldu. ? Bir seminere katılmıştım. Ön sıralarda oturmuş konuşmacıyı bekliyordum. Ve o geldi. O an dondum kaldım... Sana o kadar çok benziyordu ki… Gözlerime inanamadım. Sadece gözlerine kitlendim, senden kalan bir şeyler aradım, yüreğim yine dillendi. İçim yine ağladı, yetmedi gözlerimden döküldü. Konuşmacı şaşkındı, anlayamadı, soramadı, sadece bana bakakaldı...

Seni daha da çok özlediğimi fark ettim o an... Dokunmak, dokunmak, dokunmak... Başka bir isteğim yoktu... Öylesine özledim ki ne resimlerin, ne hayalin yetmiyor... Bazen gün olurda belki seni görürsem ne derim diye hayal kuruyorum ama söylenecek hiç bir şey bulamıyorum... Kim bilir belki de gözlerinin derinliklerinde sonsuza dek susarım. Yapabilir miyim bilmiyorum ama yaparım gibi geliyor, yeter ki sen gel…

O kadar çok şey değişti ki hayatımda içimdeki senden başka... İçimdeki senle büyüdüm, deneyimlerim besinlerimdi beni besleyen. Belki şimdi olsa başbaşa olurdu birlikteliğimiz, seni kaybetmemek için çok daha fazla mücadele ederdim. Kimsenin kararlarımıza karışmasına izin vermezdim, birlikteliğimizin sorumluluğunu alırdım, hayatımdakini anlamını ve bana neler göstermeye çalıştığını daha iyi anlardım.

Fark ederdim anı, sevgiyi, coşkuyu, mutluluğu. Başkalarının doğruları için, varsayımlar için, yargılar için hiç bir anımı harcamazdım. Birlikteliğimizi doyasıya yaşardım. Sen gidince anladım neler kaybettiğimi ve neleri fark etmem gerektiğini…

Sevgiler hep başkaları için harcanıyor… Kurallar, sınırlı inançlar, güvensizlikler, çaresiz bırakan öğrenilmişlikler. Sen gidince anladım tüm bunları ve fark ettim hayatı yeniden. Kendimle barıştım hiç olmadığım kadar ve hayata sarıldım tüm benliğimle. Ama itiraf ediyorum işte seni özlüyorum ve her gün seni daha çok seviyorum… Belki çok saçma ama kendime bunu yaşamak için izin veriyorum. Ve sen hala içimdeki varlığınla beni büyütmeye devam ediyorsun.

Ben seni özlüyorsam inanıyorum ki sen de beni özlüyorsun, ben seni bekliyorsam sende içinde beni bekliyorsun. O halde ne bekliyoruz haydi lütfen...

Sevgiyle