YENİ ÇAĞ ÇOCUKLARININ YETİŞTİRİLMESİ

Ebeveynler mevcut kuralları mı çocuklarına uygulamalılar? Yoksa çocuklara uygun olabilecek şartları mı oluşturmalılar?

Henüz 3,5 yaşındaydı...

Küçük kız odasından çıktığında yaydan fırlamış ok gibiydi, ta ki mutfakta annesinin etekleri dibinde durana dek. Elinde okuma kitabıyla heyecan içindeydi. Annesi ise akşam gelecek olan misafirleri için hazırlık telaşındaydı. Kızına ayıracak hiç vakti yoktu ama küçük kız onun dikkatini çekmeye kararlıydı. Annesinin eteğini çekiştirirken ağzının içinde bir şeyler geveliyordu. Annesi için ise o an yapacağı işten daha önemli hiçbir şey olamazdı, akşam yemeğine tam zamanında hazır olabilmesi için yapması gereken o kadar çok yemek vardı ki... Çocuğuna karşı ilgisiz bir anne değildi şüphesiz ama bazen öncelikler durumu değiştirebiliyordu.

Tüm ısrarlarına rağmen annesinden beklediği ilgiyi göremeyen küçük kız bu kez soluğu ablasının odasında aldı ve ablasına okuma defterini uzatarak o defterde yazan bir cümleyi tekrarladı 'Ali top at'. Kendisinden beş yaş büyük olan ablası küçük kardeşinin söylediklerini uzattığı kitaba bakarak tekrarladı. Söyledikleri okuma kitabında yazıyordu. Ama bu imkansızdı, 3,5 yaşındaki küçük bir kızın okuyabilmesi söz konusu olamazdı. Bu kez ablası annesinin yanındaydı. Bu olağanüstü durumu anlatmalıydı...

Alışılmadık bir durumla karşı karşıyaydı anne ve babası. Onların bildiği çocuklar altı yaşına gelince okula gider ve okul başladıktan 4–5 ay sonrada okuma yazmayı öğrenirlerdi. Okumayı öğrendiklerinde de kırmızı kurdele ile ödüllendirilirlerdi. Oysa şimdi durum çok başkaydı. Kızları henüz okuma yaşının daha yarısındaydı ve yeni yeni cümleleri tam olarak kullanmaya başlamıştı ki, okumayı da sökmüştü.

Ebeveyn olarak kızlarının gelecekteki yaşamını olumsuz etkilememesi için kendilerince bir yol izlemeye karar verdiler. Aldıkları karar; okul zamanında okuldan zevk alabilmesi için okul süreci başlayana kadar kızlarını eğitim araç ve gereçlerinden uzak tutmaktı. Bildikleri doğru buydu ve bu uygulama kızlarının iyiliği içindi.

Peki bu doğru bir karar mıydı? Ebeveynler mevcut kuralları çocuklarına uygulamak zorunda mı kalıyorlardı? Ya da çocuklara uygun şartları mı oluşturmalıydılar? İşte paradoks burada gizliydi. Küçük kızın; anne ve babasının uyguladıkları kurallar sonucunda sahip olduğu bazı potansiyel yetenekleri törpülenmişti. İçinde var olan yeteneklerini ifade edemediği için hiperaktif bir çocukluk geçirmişti. Sürekli sorun yaşamış ve yaşatmıştı.

Eğer anne ve babası kızlarının mevcut potansiyellerinin farkına varıp onu doğru yönlendirebilselerdi belki de küçük kız bambaşka bir dünyalar yaratabilirdi.

Anne ve babaların yeni çağın çocuklarını yetiştirirlerken dikkat etmeleri gereken önemli konulardan biri yeni çocukların sahip oldukları üstün yeteneklerin farkında olmak ve bu yeteneklerin körelmemesi ve geliştirilmesi için mevcut kuralların içinde sıkışıp kalmadan çocukları ile birlikte kendilerini de geliştirmeleridir.

Bu farkındalık sayesinde çocuklar varlıklarını ifade etme şansına sahip olurken anne ve babalarda kendi bireysel gelişimlerine adım atmış olacaklardır.

Sevgiyle kalın