DEĞİŞİM ÖNCESİ YANILSAMALAR

Değişim önce yaşadıklarının kendi içinde yarattığı farkındalıkla başlamıştı. Sonrası yeni bir sosyal çevrenin getirdiği farklılaşmaydı. Kendisi ve çevresi değişince hayatına giren insanlarda değişmeye başlamıştı ki çok geçmeden yeni bir ilişkiye başlamıştı bile.

Bu kadarı da fazlaydı! , yaşam üzerine üzerine geliyordu sanki. Olaylar birbirini kovalıyor, birinin içinden çıktım derken bir diğeri patlıyordu. Teker teker gelselerdi ya da bir nefeslik ara ne iyi olurdu. Giderek tükenmiş ve tahammül gücünü kaybetmeye başlamıştı. Ne yapmıştı tüm bunları hak edecek? …

Önce iş yerinin kapatılacağı haberini almıştı. Oysaki işine iyice ısınmış ve ustalaşmaya başladığı bir dönemdi. Evet, çok stresli bir çalışma ortamı vardı ama yine de sevdiği bir şeyi kaybettiği duygusunu yaşıyordu. Yeniden iş aramak, yeni bir yer, yeni bir ortam… Dahası o kadar kolay mıydı iş bulmak… Nerede başlamıştı bu terslik.

Ardından ev sahibinin o beklenmedik telefonu, “ Kusura bakmayın evimi satmak zorundayım.” . Bunun bir tek anlamı vardı ya o evden çıkacaktı ya da evi yeni satın alacaklar ile onlar isterlerse bir kontrat daha yapacaktı. Telefonun hemen ertesinde de alıcılar evi görmek için gelmeye başlamışlardı bile… Gösterse bir türlü göstermese bir türlü… Bu evi ne kadar da çok seviyordu oysa. O ana kadar sahip olduğu en iyi şartlardaki evdi. Kendini şanslı hissederdi hep, ya şimdi?

İşte ona göre felaketlerin en sonuncusu da o akşam yemeğinde sevgilisiyle buluşmasında gelmişti. Tam teselli edileceğini düşündüğü bir omuz bulmuşken desteksiz kalmıştı aniden. O çok sevdiği, aşık olduğu, olmazsa olmazı artık özgür olmak istiyordu. Kanadı kırılmış bir kuş gibi çöktü restoranın koltuğuna. Gitme diyemedi, kal diyemedi, Nedenini bile soramadı… Ne fark ederdi ki artık...

Sığınacak liman bulamayan bir gemi gibi oradan oraya savruluyordu fırtınada battı batacak... Eğer bu dibe vuruşsa evet vurmuştu. Nerdeyse tüm tutunduklarını kaybetmişti. Kendini kimsesiz, çaresiz ve mutsuz hissediyordu. Her şeyini kaybetmişti ama hala yaşıyordu, bunu fark etti. Devam edecek yaşamında kaybettiklerinin yerini yenileri alacaktı... Evet, bir değişimin öncesindeydi...

Tam bu noktada geçmiş ve gelecek arasında sıkışmış kaldığını fark etti. Ya geçmişi düşünüp keşkeler içinde boğuşacak ya da geleceği düşünüp yeni kararlar alacaktı. Tüm yaşadıkları, sahip oldukları elinden kayıp gitmişti. Onların onun hayatındaki en iyiler olduğunu zannettiği bir dönemde yok oluşları, her şeyin iyi olduğu gerçeği bir yanılsamamıydı yoksa? Tekrar gözden geçirdi olanları… İşinden memnun olmadığı zamanlarda ondan kurtulmayı çok istediği anlarını hatırladı… Evinin kendisi için bir hayli lüks olduğunu ve onu kaybetme korkusunu yaşadığı anlarını hatırladı… Sevgilisiyle uyuşmadığı yönlerini nasılda göz ardı ederdi, anımsadı… Şimdi onları kaybedince her şey daha da kıymetlenmişti. Aslında yanılsama gerçeğinin içinde kaybolmuştu. Gerçekten hissettikleri ve bırakamadıkları...
Olan olmuştu şimdi her şeyi yeniden inşa etmek ihtiyacındaydı. İlk iş; işi ile ilgili bir hedef koydu. Bu kez gerçekten ona doyum vereceği ve çalışırken eğleneceği bir meslek dalına yöneldi… İş aramak için stratejiler belirledi eyleme geçti ve çok kısa sürede istediği gibi bir iş bulmayı başardı. İsteyince oluyordu.

Ardından işine yakın bir çevrede önceki evine kıyasla çok daha güzel bir ev kiraladı. Belki eski evi kadar lüks değildi ama konumu ve şartları çok daha elverişliydi.

Artık kendisini çok daha iyi hissediyordu. Yaşamı değişmeye başlamıştı, Değişim önce yaşadıklarının kendi içinde yarattığı farkındalıkla başlamıştı. Sonrası yeni bir sosyal çevrenin getirdiği farklılaşmaydı. Kendisi ve çevresi değişince hayatına giren insanlarda değişmeye başlamıştı ki çok geçmeden yeni bir ilişkiye başlamıştı bile. Büyük fırtınadan çıkmış sakin bir kasaba limanına demirlemişti. Her şey beklediğinden çok daha güzeldi. Oysaki çok değil kısa bir süre önce dünyanın sonu gelmiş gibiydi ona göre. Her şeyin düşüncelerimizin oluşturduğu yanılsama olduğunu bir kez daha anladı, hiç bir şey göründüğü gibi değildi.

Sevgiyle